Lustro [PR]

Annie

Na lekcjach mam wenę na pisanie.

Dziki błysk w oczy wpadł.
Niczym lew, w mózg się wdarł.
Zbudził myśli takie płowe,
karząc siebie za niedolę.

Patrzysz w lustro, srebrny głaz,
Widzisz siebie, mnie czy nas?
Twarz maluje grymas bólu.
Myśli w głowie - pszczoły w ulu.

Oczy pełne łez wzbierają,
Usta do krzyku się rzucają.
Ręka płocha w lustro bije,
Niech to spłonie! Niech to zginie.

Słowa mądre ktoś powiedział,
Patrząc w lustro się dowiedział,
Co w nim kryje, co w nim bije,
jak po rozstaniu sam on gnije.