Piątkowe wieczory [PR]

Annie

Trochę głupio że nikt nie komentuje, ale co tam..

Uwielbiam ciche piątkowe wieczory,
Delikatny chłód otulający moje stopy.
Uwielbiam skrzypiące krzesło
i światło komórki, co daje nadzieje.
Wciąż wierzę, że to sms od ciebie.

Uwielbiam patrzeć na stare fotografie,
szukać w nich swego dawnego blasku.
Uwielbiam igrać z nocnym czasem,
słuchając muzyki na słuchawkach
piosenek, które wspominają ciebie.

Uwielbiam patrzeć przez okno
na wschodzące słońce.
Uwielbiam myśleć wtedy,
że chciałam spędzić z Tobą poranek.
Ale to się nie stanie, bo nie ma ciebie.

Sheaim

hm...
Nie wiem, jak mam rozumieć ostatnie trzy wersy.
Czy podmiot liryczny cieszy się, że nie ma owego "jego", o którym wspomina?

Na to by wychodziło...
Naprawdę, nie wiem, czy o to CCi chodziło w tym wierszu :D

Uwielbiasz myśleć, że chciałabyś być z Nim, ale go nie ma, hura?

Annie

Hmm, może źle to wyraziłam. W ostatnich trzech wersach, podkreślam, że uwielbiam myśleć o tym, że chciałam spędzić z nim poranek, który obserwuje przez okno. Ale to się nie stanie, bo jego już nie ma.

I to nie miał być powód do radości.
;)