Bitwa cieni [NZ]

Coel

Na początek powiem, że nigdy nie byłam wspaniałą pisarką, ale chcę się w tym fachu podciągnąć, więc proszę o szczerą krytykę. Jest to prolog do mojego nowego opowiadania.

Gdy wszyscy ludzie zamykają oczy i udają się spać, nigdy w ich myśli nie wkrada się prawda. Oprócz ludzi na ziemi istnieje jeszcze kilkanaście innych ras. Zaczynając od aniołów kończąc na dwornikach. Gdy na niebie pojawia się księżyc wszystkie zahamowania znikają i rozpoczyna się rzeź. Jakim cudem ludzie nigdy się o tym nie dowiedzieli? Magia zawsze ochraniała pobojowiska przed natarczywymi osobami. Jeżeli będziemy chcieli się zagłębić w ich przygody musimy zacząć od początku.
Kilkanaście tysięcy lat temu na ziemi był pokój. Nikt nie musiał walczyć o ziemię i surowce. Anioły mieszkały w niebie, elfy w lasach, krasnoludy pod ziemią, dworniki w drzewach, gobliny w jaskiniach, syreny w morzach, a złe stworzenia- orkowie wybrali na miejsce zamieszkania najciemniejsze i najzimniejsze miasta. Byli jeszcze magowie, ale tak potężne istoty do dzisiaj nie zdradziły żadnych swoich tajemnic. Nie było żadnych problemów do czasu, kiedy orkowie się zbuntowali. Jako czarne charaktery były wyganiane z innych miast, a potem za zniewagę i upokorzenie mścili się. Takim sposobem ziemia podzieliła się na dwa fronty. Anioły, elfy i syreny były po jednej stronie, a orkowie, gobliny i krasnoludy po drugiej. Dworniki ukryły się w drzewach tak głęboko, że do dzisiaj z nich nie wyszli, a magów nic nie obchodziło oprócz własnego nosa. Chociaż bardzo dużo istot zginęło do dzisiejszych czasów bitwa się nie skończyła. Jedyną zmianą byli ludzie. Nie wiadomo skąd i jak przybyli na ziemię i osiedlili się. Od tamtych czasów istoty cienia, ponieważ tak się nazwali, wychodziły ze swoich kryjówek tylko w nocy. Dochodząc do końca opowieści musimy zagłębić się w najważniejsze wydarzenie. Siedemset lat temu niejaka Alafora wypowiedziała przepowiednię, której słowa do dzisiaj się nie spełniły. Siódma córka z siódmego pokolenia urodzona siódmego dnia jak i miesiąca miała zmienić bieg przyszłości. Wszyscy czekali na dzień, kiedy to się wydarzy, aby użyć jej do wygrania bitwy. Bitwy cieni.
Siódmego lipca 700 roku siódma córka z siódmego pokolenia urodziła się. Została nazwana Soren Badger…

Mam nadzieję, że nie jest, aż tak źle.

Annie

Jej :D To nie jest ani trochę źle. To jest wspaniałe. Uwielbiam tego typu opowieści, a ta jest po prostu wspaniała :D Wielkie gatulacje, bo jestem masakrycznie ciekawa co też takiego wyjdzie dzięki narodzinom Soren. Wstawiaj kolejne części, bo to jest super :D

Shelley

Łał. to chyba jedyne co w tej chwili powiem. Zapowiada się na prawdę fajnie, i nie ma w moich słowach żadnej ściemy. I zastanawiam się tylko w czym ty chcesz się kurna podciągać!

Ariana_

Uwielbiam twoje pomysły Coel <3 i uwielbiam opowiadania bez wszelakich kocham cię i tak dalej. Czekam na ciąg dalszy ^^

Coel

Ja nie lubię słodzenia xD Dziękuje, za ładne słowa, ale jak dodam 1 rozdział to się wszystko zmieni xd

Coccaine

Coel

Coccaine

A! Rozumiem! Uwielbiam dworniki! Są bardzo stanowcze w swoich działaniach!

Nie bój się, będziemy obie okrutnymi oceniającymi :hamster_evil:

Coel

Rozdział l część l

Znów otworzyłam oczy jak każdego dnia. Na myśl, że będę musiała wypastować podłogi, umyć okna, upiec kilka bochenków chleba i pomóc ojcu na polu, odechciało mi się żyć. Nie dość, że wszyscy myśleli, iż jestem dziwna, to rodzina wykorzystuje mnie na każdym kroku, bo jestem najmłodsza. Każda osoba, którą znam trzymała się ode mnie z daleka. Czemu? Od dziecka robiłam dziwne rzeczy. Raz nawet, jak się wściekłam, jeden ze szklanych antyków mamy spadł jej na głowę. Albo raz miałam sen. Śniło mi się, że nasz Król umrze i co? Tydzień później był jego pogrzeb. Dobra, koniec użalania się nad życiem!
Wstałam, po czym założyłam moją jedna z dwóch sukni. Obydwie były podarte w niektórych miejscach, a kolor wyprał się już dawno. Omyłam twarz wodą, którą przyniosłam wcześniejszego dnia i udałam się do kuchni, aby zrobić śniadanie. Zazdroszczę moim siostrom, ponieważ one już dawno skończyły osiemnaście lat i wyszły za mąż. Przynajmniej nie są na smyczy tak jak ja, ale jeszcze rok i ucieknę z tego miasta. Z takimi myślami zasiadłam do stołu.
-Dzień dobry - Odezwałam się do rodziców, gdy weszli.
-Soren idź dzisiaj na rynek i odbierz zamówienie od Alkusa. Podobno sam Kolender uszył mi suknię. Będę mogła się pochwalić na corocznym balu. – Bez jakiegokolwiek przywitania rozkazała mi matka.
Niechętnie skinęłam głową i szybko dokończyłam jeść kanapkę. Zabrałam koszyczek i wyszłam z domu. Podczas drogi myślałam nad moim ostatnim snem. Jak go sobie przypominam, to zaczynam się bać czy za niedługo nie spalą mnie na stosie. ( W tamtych czasach osoby obłąkane, wiedźmy itd. były palone na stosie)
Uciekałam nawet nie wiem, przed czym. Wokół mnie były tylko drzewa, ale nie takie zwykłe Przyglądałam się niezwykłym srebrnym liściom, gdy nagle potknęłam się o wystający korzeń. Byłam zdumiona, gdyż on się poruszał! Moje osłupienie przerwał świst strzały, która chybiła zaledwie o milimetry od mojej twarzy. Spojrzałam zszokowana na drzewo, w które trafiła. Zaczęło się palić.
-Co tu się dzieje? - pytałam się w myślach.
Schowałam się za największym drzewem, jakie znalazłam i czekałam na cud. Może ci łowcy mnie zostawią? Czekaj, skąd wzięło się w mojej głowie to słowo. Łowcy?! Co za bzdura. Nagle ktoś zatkał mi usta i przyciągnął do siebie. Po kilku sekundowym szoku zaczęłam się wyrywać. Napastnik odwrócił mnie w swoją stronę, a ja ujrzałam przystojnego chłopaka, a może mężczyznę? Miał białe, a raczej srebrne włosy i niebieskie oczy. Na jego ustach błąkał się uśmiech. Potem zdarzyło się coś dziwnego. Nagle cały las zniknął, a w zasięgu mojego wzroku był tylko On…
Reszty już nie pamiętałam, ale nawet, jeżeli w tamtym magicznym świecie czekało mnie niebezpieczeństwo poświęciłabym wszystko, aby chociaż raz oderwać się od rutyny i zagłębić się w jego historię. Wracając z powrotem do domu, postanowiłam udać się dłuższą drogą. Biegła ona koło wspaniałego jeziorka. Nie było ono duże, ale różnorodne kamyki na jego dnie wspaniale się iskrzyły za pomocą promieni słonecznych.
Nagle usłyszałam dźwięk charakterystyczny dla łamania gałązki. Szybko odwróciłam głowę w kierunku lasu. Boże, przecież jezioro jest otoczone ze wszystkich stron drzewami! Niewiele myśląc zaczęłam biegnąć w obojętnym kierunku. Ta scena przypomniała mi mój sen. Ja powinnam zostać spalona na stosie, albo i gorzej!
Zapuściłam się jeszcze głębiej, aż korony drzew zasłaniały prawie całkowicie przebijające się promienie słoneczne. Zatrzymałam się i próbowałam wyrównać oddech.
Nagle zza drzewa przede mną wyszła wysoka postać w szarej pelerynie. Krzyknęłam, a potem pojawiła się ciemność.

Teraz macie szansę do woli krytykować, bo jakoś to mi nie wyszło. Takie nudne, ale początki zawsze takie są xd

Alex

Annie

Nudne nie jest, ale trochę błędów nałapałam.

Coline

Znalazłam kilka błędów.
Prolog:

Coel

Boże ja wiem, że mam problemy z przecinkami xd Na każdym wypracowaniu z polskiego brakuje ze sto przez, co zawsze dostaje 4 lub 3 xD Dobra biorę się za poprawianie i dziękuję za oceny;*
Za niedługo napiszę drugą część pierwszego rozdziału, ponieważ ten jest za krótki xd

Coccaine

Wszystkie błędy ci już chyba wytknęły dziewczyny, więc ja tylko powiem, że podobało mi się bardzo. Jest ten charakterystyczny klimacik, taki, jak w prologu i cieszę się, że byłaś w stanie go utrzymać. Z autopsji wiem, że czasami to jest naprawdę bardzo, bardzo trudne :). Cóż, czekam na następną część tego cudeńka :). Już jestem szczęśliwa, że je napisałaś tutaj!

Nie martw się, od jutra będę wredną oceniającą. Dzisiaj sylwester, więc ci podaruję :hamster_evil:

. Ale nie przyzwyczajaj się. Będzie Matrix, oj będzie :hamster_explain:

.

Coel

Taaa wredną, ale co masz mi wytknąć? Już wszystko poprawiłam, więc nie masz się do czego przyczepić xD A 2 część będzie hohoho dopiero za kilka tygodni, bo jutro kaca leczymy a w weekend uczymy się xd

Tygrysek

elka

Coel napisał:
Niewiele myśląc zaczęłam biegnąć w obojętnym kierunku.

Nie jestem mega mega dobra z polskiego i czesto robie bledy ale chyba nie mowi sie BIEGNĄĆ tylko BIEC.