Krzyk duszy [PP]

Coline

Pchnięta fantazją
Podążam za Nim.
Uciekam i gonię za razem,
nie wiedząc, gdzie trafię.

Krzyk.
Opętańcze wołanie.
Błagania o pomoc,
która nigdy nie nadejdzie.

Świat zamilkł, czy ja nigdy już nie wypowiem ni słowa?
Nie zobaczę go więcej.
Nie dotknę jego alabastrowej skóry.
Nie wybaczę.

Szept wyrywa mnie z ciemności.
Z przekleństwa mego własnego umysłu.

Wiesz, kim jesteś?
Sobą.
Zataczam się w otchłani,
drżąc ze strachu.

Czego teraz pragniesz?
Me serce pękło.
Krwawi raną śmiertelną.
Nie pomoże mi już nic.

Czujesz to. Mów!
Chaos nie pogrąża mych myśli,
Znam właściwą odpowiedź.
Pragnę zemsty.

______________________

Nie wiem, skąd to coś się w mojej głowie wzięło o.O"

Sysia

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! tyle chcę powiedzieć.
ja teraz krzyczę, też w duszy, ale z radości, że takie dzieło znalazło się na tym forum i mogę je przeczytać. cudowne. :)
jedyne co mi trochę nie przypasowało to końcówka, ale i to mogę przecierpieć.

Annie

Jest boski! Tak przepełniony emocjami, że aż wspaniały. Zazdroszczę talentu w dobieraniu słów ;D

ladyironia

Zacznę od błędów, okej?
'Uciekam i gonię za razem' sądzę że tu powinno być zarazem, bo to będzie inne znaczeniowo. Zarazem - jednocześnie. Za razem - czyli tylko raz.
'Nie dotknę jego alabastrowej skóry. ' tu czuć trochę fałszu.
'Me serce pękło.' zastosowałam sztuczkę wiedźmy i fonetycznie lepiej brzmi 'moje'

A pomijając te błędy, to wiersz naprawdę piękny. Podobają mi się te 'rozmowy między sobą', kursywą.