Sejmik[M]

Sheaim

-Skończyło się, powiadam, miłe powieści słuchanie.
Skończyły się, waćpanowie, piękne czasy, gdy szabelki dobywało się jeno, by knot ze świecy ściąć ku uciesze panien i brodaczy.
Skończyły się piękne czasy dla naszej Rzeczpospolitej. Oto Niemiec, Żyd i Rusek knują, aby naszą Ojczyznę dziedzictwa pozbawić, aby ją w niecny sposób wychędożyć i sprzedać!
Powiadam wam, panowie bracia: ratujmy naszą Rzeczpospolitą, póki jeszcze jest czas! Ratujmy dzieci nasze i wnuczęta, aby nie zaznały nigdy ruskiego knuta ni niemieckiego pałasza! Dobądźmy szabli wbrew niecnym podjazdom Szweda, który - licząc na naszą słabość i pychę - też chce coś dla siebie z naszego kraju urwać!
Nie pozwólmy, aby gnuśne magnaty, dbające jeno o swoją ojcowiznę zaprzepaszczały największe szanse naszej ojczyzny. Nie pozwólmy, by, konstruując konfederacyje, zniszczyli nasz kraj i pogrążyli nas na zawsze w odmęty upadku, śmiecia i gówna. Powiadam wam, panowie bracia! Walczmy za nasze!

Na sali sejmiku grodzkiego Gnieźnieńskiego po przemówieniu posła Jana Szyszki, wielce szanowanego w tej okolicy, zapanowała wrzawa. Zahuczały krzyki "Vivat!" Przemieszane z nielicznymi "Niech Żyje!" i "Hańba!". Szlachcic ze wzruszeniem spoglądał na gawiedź, po czym kontynuował:

-Niech idą do siebie, obce ludy! Niech prowadzi nas Bóg i Matka Boska!
Niech poprowadzą nasze szable w słusznej walce przeciwko wrogom naszej rzeczpospolitej! Niech nasze wnuki zapamiętają ten dzień! Niech powtarzają nasze imiona z czcią i dumą! Niech mówią: Oto nasi ojcowie rzeczpospolitą z opresji wybawili! Niech Król przyjdzie do nas, tu, do Gniezna i powita nas z otwartymi ramionami! Gdy pokonamy wrogów naszego kraju on sam, Jak Kazimierz, niech jego imię będzie błogosławione, poda nam rękę i podziękuje za odratowanie tej nieszczęsnej rzeczpospolitej! Pozwólmy naszej matce odzyskać imię! Niech Angielczycy po kres czasów mówią o nas z podziwem! Nie czas nam teraz po karczmach gnuśnieć i wspominać dawne czasy! Teraz do szabli i krócicy nam czas! Sam Biskup Gniezna nam pobłogosławi, gdy o naszych cnych zamiarach usłyszy!

-Krzyki i wiwaty obecnych wzniosły się pod powałę. Zdałoby się, że sejmik eksploduje od okrzyków pochwalnych na cześć szlachcica. Ten golnął piwa z kufla, który uczynne ręce mu podały, otarł usta rękawem, po czym kontynuował:

Niech Polska usłyszy nasze słowa! Przysięgamy jej dzisiaj bronić i chronić, aż po kres życia naszego! Powtarzajcie za mną!

-Niechaj ta Rzeczpospolita, w której żyję, po kres czasów wysławiana będzie za moją sprawą i moim uczynkiem. Oto przysięgam chronić jasnej tej krainy od wrogów wszelakich zakusy, puki tchu w piersiach starczy a szablę w ręku utrzymam! Tak! Mi! Dopomóż! Bóg!

Każde kolejne słowo było wykrzykiwane z coraz większym zapałem. Wkrótce cały sejmik skandował:

-Tak mi dopomóż Bóg! Tak mi dopomóż Bóg!

W gwarze rozległ się wystrzał. Głosy umilkły. W ciszy jeden głos zabrzmiał wyraźnie:

-W imieniu jego wysokości Króla Jana Kazimierza, zostaliście, panowie, oskarżeni o zdradę Rzeczypospolitej! Poddajcie się, albo zginiecie!

W odpowiedzi podniósł się wielki krzyk, który zatrząsł murami budynku. Zazgrzytały wydobywane z pochew szable.

-W nich Bij!

W powietrze wzniosła się chmura dymu...

[EDIT] Byłbym wdzięczny za jakieś recenzje... prooszę? :hamster_bigeyes:

szakala