Wesele [M]

Sheaim

Wszyscy tańczą.
Gwiazdy błyszczą za oknem, pulsując w rytm głośnej muzyki.
Wszyscy się bawią, tańczą, piją wino, czasem któryś z dostojnych panów w garniturach podejdzie do stołu, by kapnąć sobie szklaneczkę czegoś mocniejszego... Reflektory zasypują parkiet seriami barwnych błysków, rej wodzi wodzirej, DJ miksuje muzykę, młoda para tańczy.

Nikt nie zwraca uwagi na młodego chłopaka lat około dwudziestu, stojącego samotnie pod ścianą. Uśmiecha się, choć nie ma się z czego cieszyć. Przytupuje lekko w takt muzyki. Nagle podchodzi do niego inny chłopak, siostrzeniec pana młodego.
-Cześć, jestem Paweł, a ty?
-Wojtek...
-Jesteś z rodziny Marysi?
-kuzynem...
-napijesz się czegoś?
-nie trzeba, dzięki...
Po chwili Paweł odchodzi, dołącza do tłumu tańczących.
Wojtek uśmiecha się lekko, patrząc, jak nowo poznany kolega wywija szalone hołubce w góralskim tańcu. Zabawnie kontrastuje to z jego eleganckim garniturem.

Ma szesnaście lat. Wygląda na dwadzieścia. I jest szczęśliwy, po raz pierwszy w swoim życiu.
Po raz pierwszy jest szczęśliwy, bo nikt niczego od niego nie chce, nikt niczego nie żąda, nikt nie daje nakazów ani zakazów.
Pomimo tłumów ludzi dookoła jest wreszcie idealnie sam.
Sam ze swoimi myślami, marzeniami i wyobrażeniami.
Przez tę jedną noc.

Reszta to jedynie spektakl, urocza sztuka pełna śpiewu, tańca i wódki.
Postanowił dobrze wykorzystać te kilka godzin samotności.
Wreszcie będzie mógł pomyśleć bez jazgotu tych... "kochających" ludzi, chcących "tylko jego dobra".
W końcu jest sam.

Błysk reflektora oświetla plecy wychodzącego w pulsującą wyłącznie ciszą noc. Tylko panna młoda przestaje tańczyć i patrzy w ciszy na zamykające się drzwi. Po chwili wszystko jest jak przed chwilą.

Wszyscy się bawią.
Tej nocy wszyscy są szczęśliwi.
Nawet on.
Samotny.

Annie

Ciekawe.
W sumie na początku czytania myślałam, że ten chłopak to niedoszły mąż panny młodej, ale potem się wyjaśniło inaczej i też fajnie.

inwencja_twórcza

Myślę, że temat jest ciekawy. Taki raczej niecodzienny, bo zazwyczaj nikt nie pisze o weselu w taki sposób, patrząc na to z perspektywy uczestnika, osoby, która w jakiś sposób jest inna niż inni. Ten krótki fragment daje do myślenia, aczkolwiek nie jest czymś co mnie zachwyciło. Jest prosty, zrozumiały, z drugim dnem. Nie jest jednak zaskakujący i jest to rzecz, która mogłaby być w nim zmieniona. =]

nieznajoma.

Bardzo fajne. xD Twórcza jestem. ; P
Nigdy nie czytałam czegoś pisanego z perspektywy gościa weselnego, który woli być sam. :hamster_bigeyes:

ahh. Życzę dalszych takich pomysłów!
W sumie zastanawiam się dlaczego nie wszystkie wypowiedzi pisane od myślników są z małej litery... I powtórka chyba jest. Całkiem na początku.
Nie lubię wytykać błędów. Wrr.

szakala

Ok... To ja Ci teraz powytykam <miech>
xD