Puste pociągi [PB]

Annie

W sumie nie wiem, co powiedzieć. Na początku wydawało mi się, że jest nieskończony, ale po chwili zorientowałam się, że był to zabieg zamierzony.
Twój wiersz jest piękny. Jest taki tajemniczy, bo nie obdzierasz głownego bohatera z sekretu o jego ukochanej, tylko w piękny sposób o niej opowiadasz..
:hamster_bigeyes:

Boskie.

ladyironia

Brakuje mi znaków interpunkcyjnych to raz, choć widzę, że był zamiar. Ale brakuje mi, bo tekst wydaje się mechanicznym stukotem.
Wiersz jest niezwykły, w ogólnym sensie stylu.
7 pierwszych linijek, szczególnie 3 pierwsze, są niesamowite. Potem nastąpiło małe pogorszenie, wiersz stracił na metaforyczności. Zupełnie nie rozumiem o co chodzi z tym magazynem o kotach.
Natomiast 3 ostatnie linijki wracają do tajemniczej niewiarygodności, bardzo mi się podobają, szczególnie zerkanie przez szparę w drzwiach, wyobraziłam sobie tutaj o dziwo szparę na dole. I pięknie pokazana samotność!

szakala

Chodzi o to, że koty chodzą własnymi drogami. A on ,,oswajał" ją, pokazując jej, że mimo tego, że od niego ucieka, zawsze może do niego wrócić oO

l'hirondelle

najciekawsza historia jaką opowiedziałaś