Nasza świeca [PB]

Villemo

czas odpalić naszą
wspólną świecę z marzeń
zbyt odległych zrobioną z
wspomnień zamiast wosku

przy blasku księżyca
płonie reszta mojej nadziei
wszystkie uśmiechy spojrzenia
każdy dotyk właśnie znika

zbyt cicha cisza za
głośny syk przy ogniu
dotykającym najbardziej wrażliwą
część duszy mojej zimny ogień

niszczy wszystko co dotąd
po prostu było świeca
coraz krótsza jest niech
płyną łzy teraz jest na to czas

spójrz zabijam marzenia
cząstkę Ciebie wystarczyła
tylko zbyt koślawa i
połamana zapałka

spłonęło stało się
już nie pamiętam Cię
ale żałuję gdybym tylko
mogła cofnąć czas

zrozum Ciebie już nie
ma chcę przeżyć to jeszcze
raz za późno koniec finał
meta ból strach i łzy

szakala

Nooo... Ciekawy.
I te przerzutnie...
Właściwie to są umieszczone tak, ze każdy może ten wiersz czytać po swojemu.

Ładnie, ładnie :)