Element świata [PR]

wiedzma

Wiersz stary, ale jary! Napisany kiedyś na polecenie elki (Julii). Bo miała pomysł jak opisać ogień, ale słów dobrać nie mogła. Wiersz jest słaby, zero emocji to tylko poetycki opis...

Rozmazując obraz rzeczywisty,
Płonie nieskazitelnie krwisty.
Jako latarnik służy
I płomienie w oczach dłuży.

Ciepło swe oddaje,
Gdy zimna noc po dniu nastaje.
Ojcem jest ludzi,
Przyszłość na nogi budzi.

Lecz zabija pochopnie,
Raniąc istoty okropnie.

Czym byłby świat bez niego,
Bez tego ognia całego?
Bez śpiewu w lesie
I światła, co nadzieja ognia niesie.

ladyironia

No to tak, wiem że stać się na więcej. Widać, że od czasu napisania tego wiersza dużo się nauczyłaś. Zwrotka trzecia jest trochę banalnie napisana, choć w tak poważnej sprawie. No i jak sama powiedziałaś... brak emocji. Dla mnie średnio, jak na Ciebie.

wiedzma

Chciałam udowodnić Julce, że potrafię ubrać w słowa jej myśl. Ale wstawiłam ten wiersz. Całkiem o nim zapomniałam. Z resztą mój stary notatnik jest tak przepełniony, że wrzucam to, co nie jest zbyt moje...